1967,Karanlığın Kuvveti kitabı, Talip APAYDIN
1967,''Karanlığın Kuvveti'' kitabı, Talip APAYDIN Talip APAYDIN'IN 1967
yılında yayınlanan ''Karanlığın Kuvveti'' adlı kitabından.
Kurban bayramı tam kışın ortasına rastlıyordu. O günler bir soğuktu,
bir soğuktu... Kar, fırtına, tipi...
Eskişehir ortalarında papaz harmanı savruluyordu. Göz gözü görmüyordu
dışarılarda. Sular donmuştu hep.
Şeydi Suyu iri buz parçaları akıtıyordu.
Santral kanalı kapandığından, elektriklerimiz kaç gündür doğru dürüst
yanmıyordu.
Akşam seminerlerinde kitap okuyamıyorduk, ders çalışamıyorduk. Lambalar
ikide bir usulca sönüveriyordu. Dersliklerimizde pelerinlerimizle
oturuyorduk da, gene de ısınamıyorduk.
Musluklarımızdan su akmıyordu. Ellerimizi yüzlerimizi yıkamak için dere
kıyısına
gidiyorduk. İçme suyumuz yoktu.
üç gün bayram iznimiz vardı, ama bu soğukta nereye gidecektik?
Köyü yakın olanlar gitti ancak.
Bayram sabahı kampana çaldı. Dışarıda toplanılacak dediler.
Başımızı gözümüzü sararak, büzülerek çıktık.
Müdürümüz Rauf İnan merdivende bizi bekliyordu. üstünde palto bile
yoktu.
Ellerini arkasına bağlamıştı. Boz urbaları içinde, yağsız çehresiyle
bir heykel gibiydi. Savrulan karlardan gözlerini kırpıştırıyordu.*
O halini görünce usulca pelerinlerimizin yakalarını indirdik.
Ellerimizi cebimizden çıkardık.
"Arkadaşlar !" diye başladı. Bir canlıydı sesi, bir
heybetliydi. önce yılgınlık psikolojisinin zararlarını anlattı. Korkan insanın
muhakkak yenileceğini ve korktuğuna uğrayacağını söyledi.
Bu hava soğuk evet, fakat siz isterseniz üşümezsiniz, dedi. Olduğumuz
yerde
birkaç kez sıçramamızı ve kuvvetli tepinmemizi istedi.
Dediğini yaptık. Birden ısınmıştık sanki. Hoşumuza gitmişti.
Bugün bayram, dedi. şimdi birbirimizi tebrik edeceğiz. Sonra
yapacağımız iki iş var: Ya tekrar içeri girip sıralara büzülmek, mıymıntı
mıymıntı oturmak, bu üç günü böyle faydasız, hatta zararlı geçirmek, can
sıkıntısından patlamak. Boşuna içlenmek. Üstelik üşümek.
Yahut da kazmayı, küreği alıp, santral kanalını temizlemeye gitmek.
Emin olun gidenler, kalanlar kadar üşümeyecektir. çünkü, inanarak
çalışan insan ne soğukta üşür, ne sıcakta yanar. O; yücelten, dirilten,
kuvvetli kılan bir heyecan içinde her türlü güçlüğün üstüne çıkmıştır...
Onu hiç bir karşı kuvvet yolundan alıkoyamaz. Yeter ki bir insan
yaptığı işin gereğine inansın.
-Ben şimdi kazmamı küreğimi alıp kanala gidiyorum, dedi. Çünkü kanal
açılınca elektriklerimiz yanacak. Elektrik yanınca okulun işleri yoluna girecek.
Kitap okuyabileceksiniz, ders çalışabileceksiniz. Sularınız akacak,
yıkanabileceksiniz.
Size şunu söylüyorum, bizim asıl bayramımız, yurdumuz bu gerilikten, bu
karanlıktan kurtulduğu gün bayacaktır. şimdilik bize düşen milletçe çalışmak,
çok çalışmaktır. Parolamız şu olmalıdır: "Bayramlarda çalışırız bayramlar
için".
Ben gidiyorum. Gelmek isteyenler gelsin.
Heyecanlanmıştık, üşümemiz geçmişti.
-Hepimiz geleceğiz! diye bağırmıştık.
-Bayramda çalışırız bayramlar için!
-Bayramda çalışırız bayramlar için!
Altı yüz kişi böyle bağırdık. Sonra da kazma kürekleri koyduğumuz
işliğe doğru bir koşuşma başladı.
İnsanların böyle canlanması, bir amaca doğru saldırması belki sadece
savaşlarda görülür..
Santral havuzundan başlayarak onar metre arayla su kanalına dizildik.
çıplak Hamidiye Ovası ayaz. Kırıksız Dağı'ndan doğru zehir gibi bir
rüzgar esiyor. Pelerinlerimizin etekleri uçuşuyor.
Kazmayı vurdukça yüzlerimize buz parçaları fırlıyor. Bazı yerlerde kar
her yeri doldurmuş, kanal dümdüz olmuş. Nereyi kazacağız belli değil.
Müdürümüz, öğretmenlerimiz başımızda dört dönüyorlar. Bir o yana
koşuyorlar, bir bu yana.
Öyle çalışıyoruz ki, boyunlarımızdan buğu çıkıyor.
Bazen adam boyunda buz parçalarını elleyip çıkarıyoruz kıyıya. Kimisi
bağırıyor, kimisi kazmalara tempo tutuyor. Bir gürültü gidiyor kanal boyunca.
Yeşilyurt köylüleri evlerinin önüne çıkmış, bize bakıyorlar. Böyle
çalışmamıza alışkınlar ama, bayram günü, bu soğukta nasıl donmadığımıza şaşıyorlar. Yeşil yurtlu
arkadaşımız Azmi,-köyü yakın olduğu için izinli ya! - bize evlerden bazlama
ekmek taşıyor.
Köylü ekmeğini özlemişiz, aramızda kapış yiyoruz. Yukarılardan,
aşağılardan ikide bir sesler yükseliyor:
-Bayramda çalışırız bayramlar için!
Koca ova çınlıyor. TA uzaktan Hamidiye'nin, Mesudiye'nin köpekleri
ürüyorlar.
Bu kış günü böyle seslere anlam veremiyorlar herhalde. Ayaz ovanın
ıssızlığı yırtılıyor.
O gün o kanalın yarı yerini açtık. Bir buçuk metre derinliğinde, uzun,
derin bir çukur karları yara yara gitti. Ertesi gün ta bende kadar tamamladık.
Sonra merasimle suyu saldık.
Nazlı bir gelin getirir gibi önünden ardından yürüyerek, türküler
marşlar söyleyerek getirdik ve geç zamanda, santral havuzuna döndük, sonra bir
baktık, okulumuzun balkonuna çakılı "Ç.K.E" yandı...(Çifteler Köyü
Enstitüsü ).
O zamanki sevincimizi nasıl anlatmalı? üşümüş ellerimiz alkıştan
ısındı. "Yaşa var ol" seslerimiz ufukları kapattı.
Dünyanın en içten gelen, en coşkun bayramı oldu belki. Hiç unutmam bir
arkadaşımız kendi ellerini öpüyordu. "Aferin ulan eller, diyordu, bu
elektriğin yanmasında senin de hissen var, yaşasın."
Sevinçten gözlerimiz yaşarmıştı.
Müdürümüz bir tümseğe çıktı. Birkaç kelimeyle başarımızı tebrik etti.
Her nokta koyuşta "sağa ol!" diye bağırıyorduk..
- Şimdi, dedi, depomuza su dolacak, banyoyu yakacağız. Yıkanın ve
çalışıp
başarmış insanların huzuru içinde uyuyun.
Eşte gördünüz, inanarak çalışan yapar! Amacına ulaşır! Bu heyecanla
çalışmaya devam edersek, biz Türkiye'yi de yükseltebiliriz!
- Yükselteceğiz!, diye bağırdık.
-Bayramda çalışırız bayramlar için!
-Bayramda çalışırız bayramlar için!
İçeri girdik, musluklardan şarıl şarıl sular akıyordu.
Birbirimizi tebrik ediyorduk.
Unutulmaz bir bayramdı.
Kaynak:
http://ahmetdursun374.blogcu.com/1967-karanligin-kuvveti-kitabi-talip-apaydin/7228290
